شیوه نامه دانشنامه
3- منابع
الف. منابع درون متني و پانوشتي
1-3-الف- نشاني آيات درون مقاله به اين ترتيب مي‌آيد: درون دو كمان ابتدا نام سوره بدون كلمه سوره و پس از آن علامت مميز و سپس شماره سوره و بعد از آن ويرگول و شماره آيه مي‌آيد؛ مانند (انفال/8، 35)؛ (بقره/2، 35-36، 47، 92-93).
2-3-الف- اگر نشاني آيات قرآن آميخته به متن باشد بدون استفاده از نشاني دو كمان، ابتدا واژه آيه يا آيات، سپس نام سوره بدون كلمه سوره، بعد از آن شماره سوره مي‌آيد؛ مانند در آيه 10 فتح/48 آمده است كه…
3-3-الف- ساير منابع در پانوشت مي‌آيد و در ذيل به اصول و ضوابط آن‌ها اشاره مي‌شود:
ويژه‌گي‌هاي منابع پانوشتي:
1- در منابعي كه ترتيب الفبايي دارند يا به ترتيب آيات قرآنند مانند كتب لغت، تفاسير، معاجم و دائرة¬المعارف‌ها افزون بر ذكر شماره جلد و صفحه به ترتيب به ذيل آيه، ذيل ماده و ذيل مدخل هم ارجاع داده مي‌شود.
2- در جايي كه منبع سخن بعدي تكرار قبلي است از واژه «همان» استفاده مي‌شود.
3- مشخّصات جلد و صفحه بر مبناي اثري است كه در پايان همان مقاله، در «منابع» درج مي‌شود.
4- نام كتب دراز نام، در پانوشت به صورت مختصر و مشهور مي‌آيد؛ مثال: بحارالانوار؛ ولي در منابع پايان مقاله به طور كامل مي‌آيد (مطابق راهنماي منابع).
5- در صورت تعدّد منابع براي يك مطلب، ترتيب تاريخي منابع در پانوشت رعايت مي‌شود.
6- ميان منابع متعدد يك مطلب، نشانه نقطه ويرگول (؛) قرار مي‌گيرد.
7- اگر نام چند منبع، در يك مقاله، مشابه باشد، پس از ذكر نام اثر، نام مشهور و مختصر نويسنده نيز مي آيد؛ مانند الامالي، صدوق؛ الامالي، طوسي؛ الامالي، مفيد.
8- در صورت تعدّد صفحات منبع، چنين عمل مي‌شود: … ص21، 41، 54، 55، 60.
ب. منابع پايان مقاله
پس از بدنه مقاله، كتابشناسي با عنوان «منابع» درج مي‌شود. اين كتابشناسي لزوماً شامل منابعي است كه در بدنه نيز نام آن‌ها آمده است. چينش اين منابع، بر پايه ترتيب الفبايي به صورت زير خواهد بود:
عنوان اثر، نام كوچك و بزرگ نويسنده، سال تولد و وفات نويسنده (با علامت اختصاري م. پيش از آن و ق. يا م. يا ش. پس از آن، درون دو كمان،) نام كوچك و بزرگ مترجم، نام كوچك و بزرگ محقق، مصحّح و… تعداد مجلدات، محل نشر، ناشر، نوبت چاپ، سال نشر.
مثال: شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد (م. … ق.)، تحقيق: محمّد ابوالفضل ابراهيم، ج1 و2، قاهره، دار احياء الكتب العربيّة، اوّل، 1378 ق.