مسجد جامع ابرقو بصورت ويران مشتمل بر حياط مربع مستطيلى است كه چهار ايوان در چهار طرف داشته شامل دهليزها و شبستانها و متعلّقات ديگر هم بوده است قديمىترين قسمتهاى آن شبستانى است كه درميان ايوانهاى جنوبى و شرقى آن قرار دارد و ظاهرا مربوط بدوره سلجوقى ميباشد
در ايوان شرقى مسجد محراب گچبرى بسيار عالى مورخ بسال 738 وجود دارد و ميتوان آنرا نشانه از تعميرات مفصل و فراوانى دانست كه در اواخر سلطنت سلطان ابو سعيد در مسجد مزبور بعمل آوردهاند و شبستان بزرگى هم در امتداد ايوان بزرگ مسجد كمى پس از تعميرات مزبور ساختهاند كه در نوشته بالاى محراب آن اشاره بدينمضمون شده است كه حسن ابن حاجى محمّد ابن احمد مشهور بفراش و ملقّب بحاجى امين الدين ابرقوئى بانى ساختمان اين قسمت مسجد بوده آنرا متصل به مسجد قديم ساخته است- بطوركلى مسجد جامع ابرقو از ابنيهاى بشمار ميرود كه محتاج تعمير فراوان توأم با علاقهمندى و دلسوزى بسيار ميباشد (ش- 4) اين بنا در تاريخ 9 مردادماه سال 1312 ذيل شماره 197 در فهرست آثار ملى ايران بثبت رسيده است.
الواح مرمرى چندى در مسجد جامع ابرقو موجود بود كه پيش از اين در ويرانههاى مجاور مسجد براى پنجره بكار ميرفت و يكى از آنها مورخ به 818 ميباشد و در سال 1316 با محراب اصلى مسجد كه آنهم از مرمر است (ش- 5) بموزه ايران باستان منتقل گرديد و در غرفههاى پيش از عهد صفوى محفوظ نهاده شد