و قد كان عليٌّ رضي الله عنه و كرم الله وجهه اعتلَّ فأمر ابنه الحسن رضي الله عنه ان يصلي بالناس يوم الجمعة،
فصعد المنبر فحمد الله و أثنى عليه، ثم قال: إن الله لم يبعث نبيّاً إلا اختار له نقيباً و رَهْطاً و بيتاً، فو الذي بعث محمداً بالحق نبياً لا ينتقص من حقنا أهل البيت أحد إلا نقصه الله من عمله مثله، و لا تكون علينا دولة إلا و تكون لنا العاقبة، و لتعلمنَّ نبأه بعد حين.
روزی على (علیه السلام ) بيمار شده بود و به پسر خود حسن علیه السلام فرمود تا امامت نماز جمعه را بعهده گيرد. ایشان به منبر رفتند و حمد خدا گفتند و ثناى او كردند، سپس فرمودند: «خدا هر پيمبرى فرستاد براى او سردار و گروه و خاندانى نهاد. بخدايى كه محمد(صلی الله علیه و آله ) را بحق به پيغمبرى فرستاد، هيچكس در حق ما اهل بيت نقصانى نيارد مگر خدا همانند آن را از عمل وى نقصان دهد، و حادثه اى بر ضد ما رخ ندهد مگر آنكه سر انجام كار بنفع ما باشد و بزودى خبر آنرا خواهيد دانست
برگرفته از کتاب مروج الذهب و معادن الجوهر؛ جلد 2 ، صفحه 431